Μία δεκαετία αγώνων και θυσιών για την ελευθερία (1941-1949)

Στο 9ο (ένατο) κεφάλαιο, της Ε' ενότητα του βιβλίου της ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, με τίτλο "Μία δεκαετία αγώνων και θυσιών για την ελευθερία (1941-1949)", θα μάθουμε για τα δεινά που προκάλεσε η κατοχή της Ελλάδας στον ελληνικό λαό, την αντίσταση των Ελλήνων στους κατακτητές και για τον Εμφύλιο Πόλεμο που ξέσπασε λίγο μετά την Απελευθέρωση.

Πάμε να δούμε τις λύσεις και τις απαντήσεις, στις εργασίες και στα ερωτήματα του βιβλίου μας.

1. Ποιες ήταν οι συνθήκες ζωής των Ελλήνων στη διάρκεια της Κατοχής;
Η δεκαετία του '40 είναι για εμάς τους Έλληνες, μία από τις πιο μελανές και αιματοβαμμένες περιόδους της νεώτερης ιστορίας του τόπου μας. Κατά την διάρκεια ειδικά του πρώτου χειμώνα (1941-42) οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων, έπρεπε να αντιμετωπίσουν το βαρύ ψύχος, σε συνδυασμό με την έλλειψη τροφής και δυνατότητα μετακίνησης. Αλλά και οι κάτοικοι της υπαίθρου αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα, παρόλο που καλλιεργούσαν τα χωράφια τους, αφού δεν μπορούσαν να καταναλώσουν τα προϊόντα τους (γιατί τους τα άρπαζαν οι Κατοχικές δυνάμεις), ούτε να τα μεταφέρουν στα αστικά κέντρα και να τα πουλήσουν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, πολλές χιλιάδες αθώοι άνθρωποι και κυρίως μικρά παιδιά, να υποφέρουν βάναυσα καθημερινά και στο τέλος, να πεθαίνουν από την πείνα.
Πέρα όμως από αυτό το φριχτό γεγονός, οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν συνεχώς τον τρόμο, από τους βασανισμούς και τις μαζικές εκτελέσεις, αφού οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, στην προσπάθειά τους να υποτάξουν και να τιμωρήσουν τους Έλληνες, δεν δίσταζαν να σφάξουν, να κάψουν και να λεηλατήσουν ολόκληρη την χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μνημειώδους θηριωδίας και απανθρωπιάς, αποτελεί η σφαγή και το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

2. Ποια έκταση έλαβε η Εθνική Αντίσταση κατά των κατακτητών στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου;
Η Εθνική Αντίσταση κατά των κατακτητών, ξεκίνησε την περίοδο της τριπλής κατοχής και συγκεκριμένα, το Μάιο του 1941, οι φοιτητές Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας, τραυμάτισαν το γόητρο των Γερμανών κατακτητών, κατεβάζοντας τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη της Αθήνας. Ύστερα από λίγους μήνες, με την υλική υποστήριξη της Βρετανίας, συστάθηκαν τρεις αντιστασιακές οργανώσεις:
Ε.Α.Μ./Ε.Λ.Α.Σ.: Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (εν συντομία: ΕΑΜ) ιδρύθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 στην κατεχόμενη τότε Αθήνα, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και αποτέλεσε το μεγαλύτερο αντιστασιακό μέτωπο κατά την διάρκεια της Κατοχής, που εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα.
Ε.Δ.Ε.Σ.: Ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ) ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη Ελληνική αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα. Ιδρύθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1941 από τον απόστρατο συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα, τον αξιωματικό Λεωνίδα Σπάη, το δικηγόρο Ηλία Σταματόπουλο, και τον Μιχάλη Μυριδάκη. Η οργάνωση εξέδιδε τις εφημερίδες Δημοκρατική Σημαία και Εθνική Φλόγα.
Ε.Κ.Κ.Α.: Η ΕΚΚΑ ήταν αντιστασιακή οργάνωση σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1942 από τον δημοκρατικό-Βενιζελικό συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό σε συνεργασία με τους πολιτικούς Απόστολο Καψαλόπουλο και Γεώργιο Καρτάλη.

Οι τρεις αυτές οργανώσεις, κατάφεραν να ξεσηκώσουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού και να προκαλέσουν αρκετά πλήγματα στους Γερμανούς, όπως την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, στις 25 Νοεμβρίου του 1942, ανακόπτοντας τον ανεφοδιασμό των Δυνάμεων του Άξονα στην Αφρική.